Slotgedicht Rosa Top

Misschien

 Ik veeg mijn tranen weg uit mijn gezicht 
 maar ik weet, het houdt niet op 
 het knaagt aan mij als een zwaar gewicht
 en ik verlang, naar dat het stopt 
 de waarheid wil ik niet geloven 
 dat is de reden, dat ik mij verstop
   
 bij jou, kwam ik een knuffel halen
 als ik het even niet meer wist
 maar wat doe ik als jij niet hier bent
 en als heel mijn hart jou mist
 misschien, zie ik jou in alle dingen
 die wij vroeger samen waren
 misschien, als ik mijn best doe
 kan het zijn dat ik je hoor
 misschien zeg je dat het beter wordt
 en kan ik weer even door. 

Rosa Top, vriendin van Pepijn, klas 3E, Het4e Gymnasium