In het jaar 2001 werden ze geplant, deze millenium-beuken. Voor elke nieuwgeboren Losser uit 2000 één boom. Bijna 300 in totaal. Ter nagedachtenis aan de levenloos geboren, of overleden kinderen. In de hoop dat de kinderen uit 2000 in de 21ste eeuw op mochten groeien in voorspoed. Het waren hoopvolle jaren. De internet-bubbel was nog niet gebarsten, 9/11 nog niet gebeurd, de krediet- en bankencrisis nog ver in de toekomst, om van COVID19 maar niet te spreken. De toekomst is onvoorspelbaarder dan ooit. Jongeren zijn kwetsbaarder dan ooit. En er wordt meer dan ooit een beroep op hun weerbaar- en wendbaarheid gedaan. Zij zullen deze eeuw gaan vormgeven. Bijbuigen waar wij, volwassenen, hem hebben laten ontsporen. Als het millenium-laantje één ding duidelijk maakt, dan dit: we moeten nu het goede zaaien om er later profijt van te kunnen hebben. Vooruit zien. Zorgen voor. Water geven. Koesteren. Ondanks alles. Al stelt het op het moment van zaaien nog niets voor, het moet nú gebeuren.
