Hoe het zou uitpakken: geen idee. Maar het is gelukt. Ik stond op de uitkijk, en Boris groef een mooi kuiltje. Onder een olijf. Ik las de tekst op die ik had voorbereid. En toen het gebeurd was, had ik een dichtgeknepen keel van emotie. Titia was in ons hart bij ons. Nu zit er een messing plaatje met een tekst in het Engels en Grieks in de rotsige bodem ergens rondom de Akropolis. Wie weet hoort het over een paar honderd jaar tot de geschiedenis, als een archeoloog de berg aan een nieuw onderzoek onderwerpt. Hoe het zal gaan weten we niet, maar de mogelijkheid is er.
Vandaag hebben Boris en ik Pepijn vereeuwigd in Athene. We brachten er samen een prachtige vakantie door, in de zomer van 2019. Pepijn was 13. Toen ik een aantal opties noemde om te bezoeken, veerde hij op bij ‘PNYX’. Daar had hij van gehoord bij geschiedenis, in de eerste klas van Het4e. Geboortegrond van de democratie. Ergens fascineerde hem dat. Dus daar gingen we heen. Juist omdat Pepijn is gestorven mede omdat hij in een informatie-bubbel terecht was gekomen, waarin hij niet meer ontvankelijk was voor andere geluiden, had ik de drang om het belang van openheid en uitwisseling te onderstrepen. Ik wil het wel van de daken schreeuwen. Van de bêma, zoals het gesteente heet waarvandaan de sprekers hun publiek bedienden, ergens tussen 400-500 BC. Onder hen niet de minsten, zoals Perikles en Demosthenes. Volgens Boris ook Socrates.
Openheid is van vitaal belang. Om te groeien. Om het leven door te geven. Om ook in de toekomst leven te hebben. Eigenlijk balt zich de tragiek van Pepijns dood en onze samenleving hierin samen: de jeugd heeft de toekomst…. laten we er dan voor zorgen dat ze die ook kunnen vormgeven. Vandaar: Stin ygeiá sas! Op onze jeugd.
Het was stil op de berg. Maar net nadat we klaar waren, kwam een klasje peuters onder leiding van hun juf zingend voorbijlopen. Alsof het een boodschap van Apollo en Zeus betrof: Proost! Stin neolaía mas.
Lees onder de foto’s de tekst op het plaatje. Met dank aan Josien Booy voor de Griekse vertaling.




To our youth The PNYX appealed to our 14-year old son and brother Pepijn Remmers as the birth ground of modern democracy: speaking your mind and being heard is crucial for societies to mature. He made us visit this place in 2019. Paradoxically he got caught in a self-created information bubble, and died on 16 January 2021 in Amsterdam. Pepijn was a high-spirited and curious boy. He did not cope well with the corona-lockdown measures, he missed structure and contact. He looked for something that was exciting, the consequences of which his adolescent brain however was not able to oversee. Pepijn died from carbon monoxide poisoning, in combination with drugs. Young lives are vulnerable. Democracies are vulnerable. Young people can’t vote, yet have to clean up the mess that adults are creating. Let’s take our earth serious. Lets care about our youth. Let this be Pepijn’s legacy. Στη νεολαία μας Το PNYX απευθύνεται στον Pepijn Remmers, 14χρονο γιο και αδερφό μας, στο σημείο που δημιουργήθηκε η σύγχρονη δημοκρατία μας: να εκφράζει κάποιος τις σκέψεις του και αυτές οι σκέψεις να ακούγονται είναι ζωτικής σημασίας αν θέλουμε να ωριμάζουν οι κοινωνίες. Μας ζήτησε να επισκεφτούμε αυτό το μέρος το 2019. Παραδόξως, πιάστηκε από μια φούσκα που δημιούργησε μόνος του και πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 2021 στο Άμστερνταμ. Ο Pepijn ήταν ένα εμπνευσμένο αγόρι γεμάτο περιέργεια. Δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τα μέτρα που επέβαλε το lockdown λόγω κορονωιού, έχασε το καθημερινό του πρόγραμμα και την επικοινωνία. Έψαχνε κάτι που ήταν συναρπαστικό, τις συνέπειες του οποίου του έφηβου δεν μπορούσε να τις προσέξει. Ο Pepijn πέθανε από δηλητηρίαση που προκλήθηκε από μονοξείδιο του άνθρακα σε συνδυασμό με ναρκωτικά. Ευάλωτες είναι οι νέες ζωές. Ευάλωτες είναι και οι δημοκρατίες. Οι νέοι δεν έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν, αλλά υποχρεώνονται να καθαρίζουν το χάος που δημιουργούν οι ενήλικες. Ας πάρουμε τη γη μας στα σοβαρά. Ας νοιαζόμαστε για τη νεολαία μας. Ας είναι αυτή η κληρονομιά που μας αφήνει. www.watskeburtpepijn.nl Athens/ Αθήνα 11 June 2021
Chapeau Gaston. Prachtige plek om Pepijn verder te vereeuwigen. Doe je goed ! X
Sprakeloos voel ik me na het lezen hiervan, maar wil hier toch een paar woorden achterlaten om te zeggen hoe dit me raakt, en dat ik na elk stukje hier weer even stilsta bij Pepijn en in hem bij alle jonge mensen in deze weerbarstige tijd.
Enorm onder de indruk
Gaston! en ik vroeg nog heel blue waarom jullie naar Hellas vlogen zo ineens….
Mooi verhaal man, goed gedaan met Boris! En wat schrijf je weer goed, maar ja, zo ken ik je hè?
Jaap
Heel mooi gedaan voor Pepijn.
De Akropolis is zo’n memorabele plek, uittorent boven het leven van ‘alledag’. Een betere plek voor zo’n ritueel is niet denkbaar. Pepijn zou trots zijn, en blij.
Zo mooi 🥲