Sinterklaas

Lieve Pepijn,

Wanneer ik over de daken ga
Stapvoets bij het licht van de maan
Haper ik bij jouw huis
Mijn paard valt stil, komt tot staan

Ik kijk.
Ik peil de diepte van de nacht.
Het is roerloos in mij
En toch beweegt alles

Ik zwijg

Ik neem mijn mijter af.

Buig het hoofd, en treur om jouw verscheiden ziel

De leegte die je laat
Onbenoembaar

De liefde die ik voel
Onbegrensd

Er zijn dagen dat er geen gedicht uit mijn pen vloeit
Dat ik geen Piet kan instrueren
Dat elke pepernoot me moeite kost

Ik ken dit
Deze pijn is niet uniek 
In mijn eigen oneindige leven
Zijn vele jonge zielen te vroeg gegaan

Daarom doe ik dit werk
Omdat er pijn is
Verschijn ik

Omdat ik kan voelen
Geef ik 

Om jou, aan jou, door jou

Ik zet mijn mijter op, haal diep adem
Nog één blik op de nacht

En ga verder. Kinderen wachten om gezien te worden.


De Sint