Kwaad in de lucht

Ik vreet me op tussen de hordes mensen op Schiphol. Ik zie mensen zenuwachtig hun mondkapje op- en af doen. Een Italiaanse vrouw zoekt een steward op, want ze komt er niet uit met haar Passenger Locator Form. Een tirannieke stewardess roept voor de vlucht naar Rome om dat Alitalia geen balpennen meer verstrekt aan passagiers uit ‘hygiëne en covid-19 overwegingen’. Niet één keer, maar in een tijdsbestek van een half uur zeker 6, 7 keer. Ze klinkt geïrriteerd, soms smekend, alsof dit werkelijk heel dringend is. Waarom zijn die focking balpennen zo belangrijk? Waarvoor? Inmiddels hang ik in de lucht op weg naar Pisa. En er is mij geen strobreed in de weg gelegd. Niet éénmaal is mij gevraag naar mijn vaccinaties, naar mijn negatieve PCR-test. Moet dat nog komen in Pisa dan? Of zijn die reisvoorschriften voornamelijk bangmakerij?

Het wereldnieuws komt hortend en stotend tot me. De Olympische Spelen beginnen vandaag, gemankeerd. Verschillende atleten zijn positief getest en kunnen onverrichterzake naar huis. Daar gaat je jarenlange voorbereiding en opoffering. Kunnen ze misschien nog een second opinion aanvragen? Is er misschien een buisje verwisseld, een verdwaald stukje Covid-19 DNA in iemands neus gewaaid? De Japanners willen de Spelen eigenlijk niet, maar zie daar maar eens onderuit te komen. Ik zou het niet raar vinden als de rest van de wereld de kosten van de Japanners op zich neemt. En intussen wordt een bedrijf als Toyota geprezen om een ‘moedige’ beslissing: om zijn naam hoog te houden heeft Toyota besloten geen advertenties te laten zien op de Spelen. Dat zou niet goed vallen bij Japanse klanten. PR-specialisten loven deze verstandige vorm van ‘brand-management’.  Ja ja, als je haar maar goed zit. Australië blijkt hevig gelobbyd te hebben om te voorkomen dat de UNESCO de Great Barrier Reef tot wereld erfgoed verklaart. Het 2500 km lange rif is van groot belang voor het mariene ecosysteem, zorgt voor afzwakking van stormen op zee en genereert ook nog eens inkomsten uit toerisme. Waarom zijn ze er dan tegen?  Omdat de economische ontwikkeling er door geremd wordt? Het blijft onduidelijk, maar ze vinden het in ieder geval ‘niet eerlijk’ dat ‘hun’ rif als enige van de 80 riffen wereldwijd er op wordt gezet. Wat een eikels. Specialisten wereldwijd zijn het erover eens dat Australië de afgelopen jaren verzuimd heeft echt werk te maken van het schoon maken van het zeewater. Australië scoort sowieso slecht op inspanningen qua klimaat-duurzaamheid. Mijn broek zakt er van af. Daar gaat je imago Australië.

Intussen, in Nederland, heeft minister De Jonge geen zin om het oordeel van de rechter over het volgen van de normale procedures rondom WOB-verzoeken te volgen. ‘Ja zeg, we gaan ons kostbare personeel toch niet inzetten op het geven van informatie aan journalisten, terwijl we die mensen hard nodig hebben om de crisis te bestrijden!’. Hij zei het niet letterlijk zo, maar de strekking was hetzelfde. Wel godverdegodvergodver. Alles lijkt on-hold gezet te mogen worden van deze minister, van dit kabinet, onder het mom van de crisis. Te beginnen bij de planbare zorg. En de evaluatie van de aanpak van de crisis (‘dat doen we daarna’). Je lichaamsintegriteit (je hóeft geen vaccin, maar als je het niet neemt wordt het lastig leven in NL). Het gewone leven. De jongeren. En daarmee de toekomst zelf. Frankrijk overweegt om vaccinatie onder zorgpersoneel wettelijk te verplichten, minister Patel van het Verenigd Koninkrijk wil journalisten die geheime informatie ontsluiten vervolgen. In juni dacht het OMT nog vrijwel zeker te weten dat er geen vierde golf zou komen, ‘maar de delta variant maakt alles anders’. Worden de jongeren weer opgeofferd voor de ouderen? Voor doden die zowiezo zouden vallen? Waarom is nu een tweedeling in de samenleving bespreekbaar (gevaccineerden en niet-gevaccineerden), terwijl dat in het begin van de crisis uit den boze leek? Waarom is er nog steeds geen massale aandacht voor preventie en behandeling van COVID-19 in de eerste lijn? De EU-commissie beloofde begin mei 2021 dat binnen een jaar minimaal 5 medicijnen ontwikkeld zouden zijn voor de behandeling van COVID, maar geen van de kandidaat-medicijnen lijkt te worden ingezet in een vroeg stadium van COVID. Waarom lopen we toch altijd áchter de feiten aan? Het zijn tegeltjes wijsheden, waarvoor je geen economie gestudeerd hoeft te hebben: voorkomen is altijd goedkoper en beter dan genezen. En toch: op de spreadsheets van de CFO’s van deze wereld krijgen ze het niet rondgerekend.

En dan de overstromingen in Limburg, België en Duitsland. Het zijn ongehoorde gebeurtenissen, nooit verwacht en toch gekomen. We zijn veel minder machtig dan we lijken. We worden met onze neus op de feiten gedrukt: we hebben de natuur niet in onze hand. En toch hebben we er een ongelooflijke invloed op. Alleen weigeren we te doorzien hóe we dat doen, en welke simpele oplossingen ons hier uit kunnen halen. Zoals in de uitzending van Zembla (van 22 juli, herhaling van 28 jan 21), waarin bio-dynamische boeren lieten zien dat het wel degelijk mogelijk is een prima bestaan als boer op te bouwen in samenwerking met de natuur, in plaats van de natuur eronder te krijgen met kunstmest en pesticiden. Het financiële systeem, met de Rabobank in de agrosector voorop, heeft enorm veel boter op haar hoofd en lijkt niet in staat boeren te helpen om om te schakelen.

Van die dingen tuimelen door me heen deze dagen. De wereld is in totale chaos.  Ik ben ontzettend pissig. Het is om horendol van te worden. Wanneer komen we weer bij zinnen? Geen wonder dat het gist en borrelt in de ingewanden van de samenleving. Woede hangt in de lucht. Ik ben kwaad en heb zin om met keukenkastjes te smijten. Ik heb nog een prachtige afsluiter in gedachten over ‘leven vanuit onvoorspelbaarheid’, maar eerlijk gezegd kan deze spirituele waarheid me even gestolen worden. Ik ben Pepijn kwijt, en wij allen raken de aarde en elkaar kwijt. Godverdomme.