Tussen de oude beukenbomen valt hij niet op. Een stenen tafelblad, als een grafsteen rechtop gezet. Begroeid met mos, geflankeerd door grote keien. Letters in de steen gebeiteld. Alsof Gandalf zelf hier ooit een eeuwenoude spreuk heeft achtergelaten, wier ontcijfering je toegang geeft tot de ziel van de plek. En dat doet het ook. De inscriptie vertelt over de bosbazen J. en H. Spitshuis, die gedurende een eeuw waakten over hun geliefde bossen. Ik kan zien waarom ze deze bossen zo lief hadden. De hoge beukenbomen en het lichte reliëf verlenen het bos een ongekende, geheimzinnige diepte. Het doet vermoeden dat deze bossen zich ooit kilometers uitstrekten. Dat besef geeft verbondenheid; te weten dat er mensen zorgden voor het landschap lang voordat de A50 het in stukken sneed. Ik loop langs de beukenbomen en kijk met bewondering naar de statige wortels die de stammen aan de grond kitten. Stevigheid. Vertrouwen. Ik durf hier te rusten.
Ter plekke besluit ik dat ik wil wandelen, dwalen en langzaam versmelten met de omgeving. Met de lucht, de natuur, met het gemis. Zodat het uitdijt en één wordt met alles. Begin mei gaat het gebeuren.
Lieve Gaston, jij bent nu vertrokken voor de wandeling in de bossen richting Oldenzaal. Jij wordt bij een aantal kilometers vergezeld door personen die veel voor jou betekenen. Ook loop je einden alleen.
Weet dat wij bij die stukken in gedachten bij jou zijn. Jij zult nooit alleen zijn met jouw verdriet. De bossen hadden ook voor Pepijn veel betekenis.
Avontuur, iets onbekends, iets wat ontdekt moest worden.
HiJ kon ervan genieten, dat wensen wij jou ook toe..
Heel veel liefs
Pa en Ma
Dankjewel voor het delen van je gedachten en gevoelens, en als op afstand betrokken lezer geeft het mij een beetje troost te weten dat je troost vindt in de natuur. Ik las het aangrijpende artikel in NRC over het verongelukken van de net 16 geworden Mees op Terschelling en moest aan jullie denken, ook vanwege hoe de ouders spraken over het afscheid en verlies.
Hoi Marret, ik heb het artikel over Mees opgezocht. Inderdaad herkenbaar hoe zijn ouders en zus met het verlies omgaan. Voor anderen die het artikel willen lezen, dit is de link
Wat mooi klinkt dat, Gaston. Ik wens je alle goeds op je reis.