Lieve Pepijn, Wanneer ik over de daken ga Stapvoets bij het licht van de maan Haper ik bij jouw huis Mijn paard valt stil, komt tot staan Ik kijk. Ik peil de diepte van de nacht. Het is roerloos in mij En toch beweegt alles Ik zwijg Ik neem mijn mijter af. Buig het hoofd, […]
Lees verderAuteur: Gaston Remmers
Bliss
Vrijdag coronadag. Vanavond, 26 november 2021, worden officieel nieuwe maatregelen bekend gemaakt om de vierde golf het hoofd te bieden. De inhoud is al uitgelekt: alles gaat weer dicht tussen 17 en 05 h, voor tenminste 3 weken. De scholen blijven open, gelukkig. Blij dat het OMT daar een stevig standpunt over in neemt. Hoe […]
Lees verderVan koken en De Ceuvel
Het houten vlonderpad slingert tussen de woonboten op het droge door. De onderstellen ogen verroest, daar bovenop zijn werkkamers, muziekkamers, speelkamers, woonkamers, en slaapkamers gebouwd. Het geheel oogt vrolijk, vloeiend en geïnspireerd. Dit is De Ceuvel, een werkplaats voor sociaal en duurzaam ondernemerschap op een oude scheepsloods in Amsterdam-Noord. Opeens zie ik Pepijn er lopen. […]
Lees verderDe nacht
Het is zwart. Ik draai me om, en nog eens. De slaap komt niet. Ik voel me ellendig. Er zijn dagen dat ik sterke behoefte voel om te gronden, te concentreren, samen te ballen tot één punt, dat tegelijk wijd en omvattend is. Waar rust heerst. Dan bezie ik de wereld met kalmte en mededogen. […]
Lees verderAllerzielen
Er is geen ontkomen aan: vandaag ga ik in de vroegte naar je graf. Het is 2 november, Allerzielen. Zoals altijd als ik ervoor sta, komt een beeld in me op waarin je rustig op een rieten stoeltje zit, op een wolk, aan het begin van een wit universum. Het zal mijn archetypische voorstelling van […]
Lees verderDe eerste en de laatste schooldag
Het was koud op woensdag 6 januari 2021. Met Pepijn was ik naar SpringHigh gefietst, zijn nieuwe school in Amsterdam-West waar hij een introductie had. Een flink stuk trappen vanuit Noord, 40 minuten met zweet op de rug en 50 minuten met wat minder. Hij zou alleen terug fietsen naar huis, en mij oppikken in […]
Lees verderBrief van Pepijn
Woensdag 13 oktober was Titia jarig. En Pepijn schreef haar een brief. Met hulp van Lorence van Dam, onze steun en toeverlaat rondom de begrafenis, en moeder van Pepijns beste vriend Thijs. Hé allerliefste moeder van de hele wereld, We hebben elkaar al een tijdje niet gesproken en ik dacht op je verjaardag laat ik […]
Lees verderLinks liggen de groene asperges
Eerst stonden we bij de koeling van de champignons, de spinazie, en de klein-verpakkingen gesneden groenten. Ze was op zoek naar bosuitjes, maar vond mij -al zag ze me aanvankelijk niet, gehuld als ik was in een dikke herfsttrui. ‘He mevrouw Bloemhof!’. Verrast keek ze op. Al wonen we nog op hetzelfde adres – zij […]
Lees verderDe Wilde Stilte
Ik heb behoefte me te laten vallen, me volledig één en verbonden te weten met het mysterie. Stil en kwetsbaar. Ik zie op tegen mensenmenigten, te drukke gesprekken, te snel uitgewisselde oppervlakkigheden. Ook tegen de vraag ‘hoe gaat het?’. Hoe belangstellend die ook gesteld is. En hoe graag ik hem eigenlijk ook beantwoord. Het liefst […]
Lees verderDe dans van lichaam en geest
Vlak na het overlijden van Pepijn, had ik, naast het gevoel van verlies, ook een gevoel van opluchting, en gedachten als: “héhé, nu hoef ik zijn kleren en andere zooi niet meer op te ruimen’’ En: ‘nu heb ik geen zorgen meer over zijn schoolkeuze’. Dingen die ik toch wel als belastend ervoer blijkbaar, want […]
Lees verder