Vandaag zou Pepijn 18 worden. Ik zie een grote, goed gebouwde jongeman voor me. Soepel en krachtig. Nieuwsgierige blik in zijn ogen. Benieuwd naar wat er voorbij de horizon en de beperking ligt. Ik zie hem samen optrekken met zijn broer. Ik zie hem nog zitten, op de oranje stoel, bij mij boven op zolder. De […]
Lees verdergedicht
Watskeburt?!
De stilte, hij is daar. Ik loop door een land, en kijk verwonderd om me heen. Ik begrijp niet goed wat er gaande is. Ik zie mensen hollen, vooruit, achteruit, dwars door elkaar. Berg op, bergaf. Vol enthousiasme, dan weer met angst in de ogen. Ik voel geen macht om er aan deel te nemen, […]
Lees verderHet gat in de weg
Twee november 2022, Allerzielen. De Noorderbegraafplaats heeft een sympathiek ritueel bedacht, wie wil kan een bloembol naar keuze planten voor zijn of haar dierbare die overleden is. Het was er best druk, ook om half 3, toen ik met Anne-Marie er heen ging. Houtvuurtjes overal. En een lege border, waar nu een paar bollen in […]
Lees verderVederlicht
Ik zie wat jouw oog ooit zag Je blik beroerde deze bomen deze brug Ooit sprong je er van af Roekeloos en onbevreesd Je aaide met je aandacht Een omhelzing zonder woorden Nieuwsgierig en nabij, en toch bedeesd Een oogopslag, een twinkeling Een plan snel uitgebroed Snel uitgevoerd, snel schittering En ongeluk, niet onvermoed Vorm […]
Lees verderOnderzoek, blind
Onderzoek, blind Met de gang van een slak Schuifelend, niet meer dan Op de tast Waag ik me buiten Bedroefd Met ogen dicht Oriënteer ik me beter Stil Waar ben ik beland? Niemandsland Allemansvriend Onverkend gebied van pijn en verlies Weten dat het bestaat is nog niet weten hoe het proeft Ik weef mijn huid […]
Lees verderStapelbed
Voor het slapen gaan lees ik ‘Tegen het vergeten’ van de Vlaming Peter Verhelst. Over het vergeten en vooral herinneren van zijn overleden moeder. Prachtig, taai, een onstopbare stroom metaforen. De eerste komt binnen, de tweede is een onnavolgbaar. De derde – onbegrijpelijk, de vierde raakt me vol in de maag, de vijfde glijdt langs […]
Lees verderIn het voorbijgaan, langzaam
Stilte
Dit is waar ik eigenlijk voortdurend naar op zoek ben. Dat in het stilvallen, het beweegt. Dat niets en iets samenvallen. Doen en laten. Af- en aanwezigheid. Dood en leven. Leiden en geleid worden. Dan is Pepijn heel dichtbij. Een gedicht van eind februari 2021. Stilte Is nu gisteren Of is vroeger vandaag De tijd […]
Lees verderHet PepijnPad is geopend!
In de vroegte werd het podium opgebouwd; Bassie had de onderdelen ervan op zijn wagen geladen en kwam ermee aanrijden. Boris en zijn vrienden zaten er ook op, met hun kunstwerk voor Pepijn. Lachende gezichten, ondanks de motregen. Op het laatste moment nog een telefonisch interview met Het Parool. Er waren buurtbewoners, oud en nieuw; […]
Lees verder