Eigenlijk wilde ik alleen maar kijken deze ochtend. Kijken zonder te kijken. De omgeving in me opnemen zonder haar te verslinden. De weg gaat steil omhoog, een bosbouwpad tot aan de kam, en langzaam, stap voor stap, kom ik boven. De route voert van Bévercé naar de stuwdam van Robertville, in de Belgische Ardennen. Rustend […]
Lees verderverdriet
Onderzoek, blind
Onderzoek, blind Met de gang van een slak Schuifelend, niet meer dan Op de tast Waag ik me buiten Bedroefd Met ogen dicht Oriënteer ik me beter Stil Waar ben ik beland? Niemandsland Allemansvriend Onverkend gebied van pijn en verlies Weten dat het bestaat is nog niet weten hoe het proeft Ik weef mijn huid […]
Lees verderStapelbed
Voor het slapen gaan lees ik ‘Tegen het vergeten’ van de Vlaming Peter Verhelst. Over het vergeten en vooral herinneren van zijn overleden moeder. Prachtig, taai, een onstopbare stroom metaforen. De eerste komt binnen, de tweede is een onnavolgbaar. De derde – onbegrijpelijk, de vierde raakt me vol in de maag, de vijfde glijdt langs […]
Lees verderVerdriet is alle dieren
‘Een kind verliezen, dat is het ergste wat je kan overkomen’. Ik hoor het vaak, lees het geregeld. Toch: als je ‘Verdriet is een ding met veren’ leest van Max Porter, weet je dat het overlijden van je geliefde óók hartverscheurend is. Verdriet is een vlerk, in wat voor gedaante hij zich ook toont. Gulzig […]
Lees verderIn het donker licht de tocht
Ik vraag aan Martin hoe laat het is, ik heb twee kaarsen in mijn hand en kan niet op de klok kijken. Intussen groet ik links en rechts bekenden, onze halve straat is er. Stipt om 18:01 beginnen we te bewegen. Titia en ik voorop. De wandelaars die we geworden zijn in het afgelopen jaar […]
Lees verderDe Wilde Stilte
Ik heb behoefte me te laten vallen, me volledig één en verbonden te weten met het mysterie. Stil en kwetsbaar. Ik zie op tegen mensenmenigten, te drukke gesprekken, te snel uitgewisselde oppervlakkigheden. Ook tegen de vraag ‘hoe gaat het?’. Hoe belangstellend die ook gesteld is. En hoe graag ik hem eigenlijk ook beantwoord. Het liefst […]
Lees verderSchreeuw om Leven
Half februari verscheen een protestlied van een collectief van jonge Cubaanse rappers, gericht aan het huidige regime, ‘Patria y Vida’ (zie onder meer Volkskrant). Het stuk greep me meteen aan, met name deze zinsneden: No más mentiras Mi pueblo pide libertad, no más doctrinas Ya no gritemos patria o muerte sino patria y vida Y […]
Lees verder